“ช่างมัน” อาจ คล้ายนิพพาน ได้ แต่ไม่ใช่นิพพานจริงๆ เสมอไป มันขึ้นอยู่กับว่า “ช่างมันแบบไหน”

เวลาที่ “หยุดดิ้น” กับสิ่งที่เปลี่ยน หยุดอยากควบคุมคนอื่น หยุดยึดความคิดของตัวเอง จะรู้สึกเหมือน “อากาศโล่งในใจ” นั่นแหละคือ “รสของนิพพาน” ที่พระองค์พูดถึง ไม่ต้องตายก่อนถึงจะเข้าถึง แค่หยุดหมุน ก็พ้นแล้ว